Balen
Het avondnieuws bekijken heb ik opgegeven, krantenkoppen laat ik liever aan mij voorbijgaan en ik betrap mezelf er ook op dat ik alle blogposts rond Corona systematisch aan mij laat voorbijgaan. Boodschappen doen vind ik hel. Waar ik voorheen kon genieten van gezellig een praatje slaan met de kassamedewerker word ik nu geconfronteerd met mondmaskers, plexiglasschermen en argwanende blikken die in een boog om me heen wandelen. Het zijn uiteraard belangrijke maatregelen dat zal ik zeker niet ontkennen maar het valt me zwaar. Ik mis de warme contacten, de vriendelijke woordjes en de vrolijke gezichten op straat. Ik baal dat mijn jongste zoon Jonah zijn eerste schooldag in het water zal vallen, dat mijn oudste zoon Eden zijn verjaardagsfeestje in mineur mag vieren, dat ons tripje Efteling in rook opgaat en dat we niet kunnen gaan feesten op het huwelijksfeest van onze goede vrienden.
Genieten
Deze ochtend zit ik samen met Eden aan de eettafel en knutselen we een paasmandje in elkaar. We maken er elk eentje want hij vind het leuk als mama meeknutselt en eigenlijk moet ik toegeven dat ik er zelf wel van geniet. Even onbezorgd en ontspannen want vandaag moet mama niet werken en dus ook niet stressen om het vele huishouden dat nog ligt te wachten na een werkdag. Als het mandje af is komt hij mij eurofisch een knuffel geven. "Mama ik ben zo blij dat je thuis bent".
Waarom schrijf ik dit hier neer... om mezelf te herinneren aan dit moment binnen enkele maanden. Als ik temidden alle dagelijkse sleur misschien wel met heimwee aan deze Corona tijd terugdenk.
Naar overzicht blog